Is voor mij geen vanzelfsprekendheid, beschadigd door het getreiter in mijn jeugd vanwege een afwijkend uiterlijk. Sluik blond en egaal blank versus krullend rood en gespikkeld wit. Ik heb nu de gelegenheid om af te rekenen met deze bubbel die telkens opduikt. Het is de kunst om er een punt te maken en dat is wat ik doe! Ik loop regelmatig met Bibi – bonushond – aan de overkant langs de Rijn, in Bakenhof. Daar is een plek waar ik afstand ervaar van de stad, een krib waar ik mijn appel eet aan het einde van de middag. Het is een oude gewoonte om langs de rivier te zitten mijmeren over het leven. Vroeger was het de Dinkel in Twente, later werd het de Waal bij Nijmegen, nu is het – al heel lang – de Rijn in Arnhem.
Ik hoop nog op de IJssel, rivier die vaak op mijn pad komt. Liselore Gerritsen schreef er een liedje over waarin ze zingt ‘iedereen heeft een rivier, en ik, ik heb de IJssel’.
