Herman – Hermantje – Boek was mijn vriendje, in Glane. We speelden vaak bij mij vanwege mijn grote verzameling poppen. Herman hield ook van de Barbies, een erfenis van mijn oudere zusjes. We speelden bevallinkje in het grote bed van mijn ouders, hij kreeg het kind – een pop – en ik was dan de vader. Op mijn vijfde verhuisden wij naar Losser, de gemeente waar Glane onder valt. Het gezin Boek, Broer, Lenie, Herman en Jantje trok in ons huis aan de Weertstraat, waar ik geboren ben. In Losser kwam hij soms bij ons overblijven tussen de middag. ‘Betsie, ik ben zat’ zei hij dan als ie zijn buikje vol had.

Ik zat op de Mariaschool, en de Basis, hij op de Wegwijzer. Ik ging naar het Carmellyceum in Oldenzaal … en toen verloren wij elkaar uit het oog, ik weet niet waar hij heen ging. Ik ging naar Nijmegen om te studeren, af en toe zag ik hem of hoorde wat over hem. Tante Lenie kwam wel regelmatig op haar Solex bij ons langs aan de Gronausestraat, waar ik ben opgegroeid. Daarom weet ik dat Herman bij de thuiszorg ging werken, in Losser woonde en trouwde met zijn vriend Han.

Heel veel later heb ik hem weer gezien, op de begrafenis van mijn vader in 2002, nog later ben ik met mijn moeder bij Lenie langs geweest in Glane. Weer later ruimde Bernadet – nicht – oude foto’s op en bracht Marijke – zus – in de zomer van 2019 dit kiekje voor me mee. Precies een jaar geleden, op 22 mei 2020 is hij overleden, sindsdien is Herman, geboren op 7 juli 1961, mijn engel, altijd in gedachten aanwezig. Als je zijn letters husselt kun je Arnhem spellen, mijn woonplaats.

Guus – broer – heeft de grafrechten op het graf van opa & oma Glane – de naam van het gat waar ik geboren ben – overgenomen van Toon – neef – die tegen de 80 loopt. Voor 299 euro mogen de stoffelijke resten weer 20 jaar blijven liggen. Het is één van de oudste graven op het kerkhof bij de Rooms Katholieke Mariakerk in Losser, een beetje scheef gezakt maar goed onderhouden.

Dit was de aanleiding voor mij om weer wat meer te willen weten over oma, die als kind al wees werd, althans dat werd gezegd. Petronella Kok werd op 4 november 1880 geboren in Enkhuizen. Haar vader ging stappen in Amsterdam en verdronk met zijn zatte kop in een gracht. Haar moeder vertrok met hun drie kinderen naar familie in Oldenzaal. Daar stierf ze van verdriet, volgens mijn moeder die getrouwd was met haar kleinkind, mijn vader.

Sinds kort weet ik dat het niet waar is, wel dat zij stierf van verdriet, niet dat oma als kind al wees werd. Nicht Bernadet stuurde me rond mijn 60ste verjaardag een kopie van haar bidprentje. Oma’s moeder Petronella Bakker, geboren op 30 november 1842 in Enkhuizen was getrouwd met Jacobus Kok en stierf op 61-jarige leeftijd. Haar leven ging door in het ‘gesticht’.

Bernadet – nicht – schreef dat oma nooit iets wou vertellen over haar moeder, zelf was ik nog maar een kind toen ze dood ging in 1968. Weer een stukje genealogie er bij om over na te denken.

Ik ben zelf 61 jaar nu en inmiddels weet ik wat meer over het gezin herkomst van oma Glane dankzij de informatie die Peter Wester – gepensioneerde geschiedenisdocent van het Carmellyceum – mij stuurde. Dit stukje gaat over oma, wiens graf wellicht niet meer zo lang zal meegaan, wat betekent dat de botten naar het knekelhuis gaan.
Voor die tijd wil ik nog uitzoeken waar Petronella Johanna Bakker aan leed, maar eerst vertel ik het verhaal van het gezin Kok uit Enkhuizen nog eens.

Zie: Petronella 2