Ze schold me midden op straat uit vanwege mijn eerdere uitspraak omtrent haar vechtscheiding met H die de kinderen toegewezen kreeg. Ik heb haar gezegd dat kinderen vaak voor de meest stabiele ouder kiezen, wat ik leerde in Veluweland, centrum voor Psychotherapie in Lunteren. Dat viel niet in goeie aarde maar het was niet mijn bedoeling om te kwetsen en dit voelde ik niet goed aan. Het was in 2006 en dat weet ik omdat Emmy 50 werd in januari 2007 en Sehra 40, wat ze vierden bij het Openluchtmuseum in de Kasteelboerderij. Ik was er graag bij geweest maar Maan stak er een stokje voor ‘als zij komt dan kom ik niet’ dreigde ze. Emmy ging er in mee en nodigde me wel bij haar thuis uit om te komen eten op de verjaardag zelf. De vriendschap kwam onder druk te staan want voortaan stond Maan tussen ons in maar we kabbelden voort. Seh stak me een hart onder de riem en het leven ging door, zonder de eetgroep van Em. Er was meer dat ons bond, de honden Makker, Berdush en Tati, van respectievelijk Emmy, Sehra en mij. Er gleden jaren voorbij tot 2011 toen er een tumor in mijn borst zat, waar ik voor in behandeling moest. Maan stuurde mij een lieve kaart en nodigde mij weer een poosje later uit om deel te nemen aan eetgroep 2, zonder Emmy weliswaar. Ik ging daar op in alhoewel het me niet lekker zat waar ik de vinger nog niet op kon leggen. Het is weer wat jaren geleden, inmiddels heb ik depressie nummer 2 meegemaakt waarin mijn jeugd – gepest met mijn uiterlijk – aan de orde kwam. Buitensluiten is één van de mechanismen waar ik me niet bewust van was, die ondergronds ging. Ik dacht nooit dat ik er onder leed en toch is het waar!