Het kost moeite om niet mee te gaan in de paniek die er heerst als gevolg van het Corona-virus onder zzp’ers. Ik heb die ervaring gehad nadat ik geen werk meer kon aannemen in de Zorg als gevolg van een medische behandeling. Dat is al weer een poosje geleden, hoop is echter nooit weg, de wanhoop ligt altijd op de loer. Dan helpt het om te beseffen hoe rijk ik eigenlijk ben, de vrijheid te waarderen om elke dag een boswandeling te maken. Ik heb tijd om boeken te lezen, te schrijven, een hond op te voeden, elke dag eten wat ik wil, te herstellen. Die paniek om centen heb ik achter me gelaten door de uitkering die elke maand wordt gestort, plus toeslagen voor de huur, en de zorg. Ik heb geen eigen huis of extreme vaste lasten, en dat is mooi meegenomen. Die armoede valt wel mee dus, al ben ik liever wat rijker.