Ik heb vriend(inn)en met adhd en een poosje gewerkt als ambulant adhd-begeleider. Dat gaat/ging me wel gemakkelijk af want het is een feest der herkenning. Ik loop vaak harder dan ik gaan kan, om vervolgens in te storten en langzaam de draad weer op te pakken. Zodra ik weer op gang ben, niet te stuiten, maar meestal wel in staat om, met behulp van oefeningen, mezelf tot de orde te roepen. Depressie is mijn stok achter de deur. Dat wil je niet meemaken!