1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
Dit was wel ziek van mij zeg om te denken dat er nog een week niks gekocht kan worden omdat Jaqueline vrij heeft, want Angela vervangt haar immers. Ik heb me ziek gemeld en kreeg haar aan de lijn ‘is dit de echte Angelique?’ vroeg ik, ‘niet de Voice-mail’ en dat was. ‘Ik heb Corona gehad en ik ben nog steeds heel erg moe, net als vorige week’. Ik heb de waarheid gesproken en dat verrast me want ik voel me leugenachtig, wat niet klopt. Het heeft te maken met problemen met de Gemeente Arnhem over het recht op een uitkering en het doen van vrijwilligerswerk. Op 21 november, meer dan een maand geleden maakte ik een brief open waarin stond dat ik de dag ervoor een afspraak had. Ik schrok mij een hoedje en belde meteen het nummer dat in de brief gemeld stond, een nummer dat niet meer bestaat, en dacht aan Franz Kafka. Wel kreeg ik na doorschakeling iemand aan de lijn die zei ‘je mag haar persoonlijk bellen om uitleg te geven, Melek is haar naam maar ik kreeg haar niet aan de lijn. Die avond was ik heel moe na het lopen met de hond, koken en eten bij de buis, toen de bel ging. Het zal wel weer een pakketje voor de buren zijn dacht ik, maar nee, vanuit mijn balkon en zag ik een vrouw staan, later vond ik een briefje met de mededeling dat ze mij hadden gemist en de volgende dag terug zouden komen. Ik vond geen Track&Trace en was heel nieuwsgierig naar de afzender, waar ik niet achter kon komen. De volgende dag, een woensdag ging weer de bel rond etenstijd en deze keer zat ik er op te wachten, nam een aangetekende brief in ontvangst van de Gemeente. Er stond een nieuwe afspraak in voor een week later, op maandag 4 december om 14 uur, en de mededeling dat ik mijn paspoort mee moest brengen, en, nu komt het. Ik moest acties meebrengen richting betaald werk, en als ik dat niet deed zou de uitkering een maand ingehouden worden. Ik schrok mij wederom een hoedje want dit was niet de afspraak. Ik bleef voor de buis hangen wat ik gewoonlijk niet doe en zag het nieuws, als een geschenk uit de hemel. De Gemeente Rotterdam gaat voortaan anders – menselijker – om met mensen die gebruik maken van de Participatiewet, niet meer zo gauw korten op de uitkering.
Ik heb zo’n wankel gevoel sinds de steen die de Gemeente Arnhem in mijn vijver heeft gegooid op 22 november. Het is mede dankzij jarenlange Zen-beoefening dat ik dit zo helder kan formuleren, hoe troebel mijn water is. Ik voel me bedreigd in mijn bestaanszekerheid – de bodem is uit zicht – maar dat is geen reden voor paniek. Dit is het leven, het hoort erbij en het zal voorbij gaan, net als het leven zelf.
Toen het zover was – 4 december – om 13 uur belde Melek die vroeg of ik van plan was om te komen want de vorige keer kwam ik niet opdagen. ‘Jazeker, want ik heb jouw aangetekende brief toch ontvangen, enne, ik sta helemaal op scherp’. Ik vertelde dat ik eens in de 3 weken mijn administratie doe en dat hun oproep daar tussendoor was geglipt, wat waar is. Ik stelde voor om daar die middag verder over te praten, maar ze onderbrak me ‘ik ben ziek en ik wil naar huis, en ik wil onze afspraak graag een week verzetten’. We spraken de dinsdag daarop af, en zo zat ik nog een week in spanning want ik had er niet op gerekend om de arbeidsmarkt weer op te moeten. De afspraak was dat ik me zelf zou melden, dat ik niet meer opgeroepen zou worden, behalve op eigen verzoek. Toevallig zit ik steeds vaker te denken – vanwege de krapte – aan herintreden op de arbeidsmarkt en vanwege de wrevel bij 2Switch. Deze steen in de vijver heeft mij aan het denken, en als een gek aan het werken gezet. Ik heb mijn CV opnieuw aangelegd, inclusief de duistere periodes in mijn leven, alles zo eerlijk mogelijk op een rij. Niemand heeft baat bij leugens alhoewel mijn moeder daar anders over dacht, en menigeen het met haar eens zal zijn. Je moet je mooier, beter, knapper voordoen dan je bent maar bij mij werkt dat niet en ik dacht aan Manon – vriendin – die voorstelde om alle therapie in het CV op te nemen. Dat heb ik vervolgens gedaan, inclusief ’tentamen suïcide’ in 1996 en opnames die daar bij horen, toen en in 2020, voordat ik bij 2Switch ging werken. Eenmaal een Beroepsziekte als gevolg van het werken met giftige stoffen, Artritis, Vitale depressie, RSI, Borstkanker, Burn-out en nog een Vitale depressie waarin ik niet meer wou leven. Dit zijn de zwarte gaten in mijn maatschappelijke loopbaan die vol ligt met keien, artistieke prestaties waar ik trots op ben. Tot aan de volgende afspraak met Melek was ik er druk mee in de weer, totdat ze nog eens belde om te melden dat ze ziek was, nog steeds. Inmiddels was ik zelf ook ziek geworden en er kwam geen nieuwe afspraak meer want ze wou goed uitzieken en ondertussen heeft het Europese Gerechtshof een wet ongedaan gemaakt die stelt dat asielzoekers niet mogen werken. Er komen tweeduizend arbeidskrachten vrij in Arnhem, dat zijn voornamelijk jonge mannen die op de Cruiseschepen langs de Rijn wonen. De Gemeente heeft haar handen vol aan die groep die het gebrek aan arbeidskrachten moet aanvullen, in de thuiszorg bijvoorbeeld.
26
Ik heb volledige vrijstelling van verplichtingen gekregen van de Gemeente Arnhem. Dat geeft mij ruimte voor alle lopende projecten, inclusief het werken bij 2Switch en vooral: het schrijven! Deze weloverwogen beslissing maakt dat ik door kan gaan met dit vrijwilligerswerk. Geen druk meer om iets anders te doen dan ik wil en dat wil ik graag van de daken schreeuwen, wat ik doe bij deze.
27
Deze foto van geperst textiel, in balen waar de ruimte inmiddels vol mee ligt is Zenvolle foto van de week geworden op Zen.nl