Op een regenachtige middag loop ik door de Prins Hendrikstraat in zuidelijke richting en zie het resultaat van de vervanging van het riool, fase 5. De gele steentjes zijn aangevuld en voorbeeld voor de rest van de wijk die daar nu mee belegd is in visgraatmotief. Het eerste deel is donker en droog, hoge bomen bieden beschutting, als een berceau. Verderop is alles plat gegaan, geen meidoorns meer maar wel de knik in de straat die bevochten is door de bewoners. De paraplu gaat op terwijl ik langs lege plantvakken loop, gevuld met verse aarde. Zand om de voegen tussen de tegels mee te vullen knerst onder mijn voeten. Bij de kruizing met de Boulevard Heuveling is een brede heg gesnoeid tot de kern omdat rolstoelers er anders niet meer langs kunnen.
De Boulevard hoeft niet open maar men wil het asfalt wel graag vervangen zien door chique bestrating. Ik loop langs het Emma-plantsoen met de monumentale plataan die daar al stond voordat de huizen er stonden. Ik loop links de Emmastraat in langs mijn oude huis, verscholen in het loof van de lindes die zo lekker geurden. Vanaf de straat was mijn zolderetage met ramen rondom amper zichtbaar. Ze zijn weg, alles ging om ondanks de actie in 2011 na de informatieavond bij de Lommerd waar mijn buren bij waren. Vanuit Amsterdam hier neergestreken, zeg maar ‘verliefd op de bomen’ niet gecharmeerd van de plannen van de gemeente. We besloten om de 114 bomen die op de lijst stonden om gekapt te worden te strikken om aan te geven dat we ze niet kwijt wilden. waarmee we een punt hebben gemaakt.
Bomen zijn deels vervangen maar daar gaat het niet om. Wateroverlast is de inzet want we zijn laag gelegen en de 19de eeuwse riolering kon dat niet aan. Als je vanuit de Steenstraat de Spijkerlaan in fietst voel je het verloop en daar werd dan ook het grote begin gemaakt, in 2018. Dat heb ik geweten want het verkeer werd omgeleid door mijn straat waar je gewoonlijk de vogels kunt horen fluiten. Er werd diep gegraven en zelfs een bruggetje aangelegd tussen de 1ste Wijkstraat en de overkant. Winkels waren enkel bereikbaar voor voetgangers, wat voor de Bloembinderij van Karina funest was. In 2019 was het klaar en waren wij aan de beurt, waar ik mij op verheugde vanwege datzelfde verkeer dat al die tijd langs ons huis raasde: eindelijk rust, dacht ik.
In december begon Jakeuchi – graafmachine – Spijkerstraat Midden om te woelen en stenen af te voeren. Om 6.30 uur ’s ochtends ging de aggregator aan in de bouwkeet om koffie te zetten. Het grondwaterpeil werd kunstmatig laag gehouden door een pomp, die resoneerde in mijn slaapkamer. Daar kwam ik pas achter na onderzoek van een zekere trilling die overdag niet voelbaar was. Toen het riool er eenmaal in lag begon de volgende fase, die me door merg en been ging. De bestrating werd voorbereid door een machine die de grond aanstampte. Het leggen van de steentjes was behalve het aanstampen meditatief ten opzichte van de aanleg van de stoep. Het zagen van de tegels bleef in mijn zenuwstelsel hangen, omgeven door lawaai raakte ik mijn gevoel voor richting kwijt.
Het leven viel stil door Corona maar niet in mijn huis, mijn straat. Ik zocht mijn oude buren op – ondertussen in Drenthe neergestreken – voor een adempauze. Op een avond liep ik over een lange rechte weg die uitkwam in een veld waar afgedankte rioolbuizen lagen opgeslagen. Begin mei kwam ik weer thuis voor de eindfase, met Stamper en Slijper, Pomp in de slaapkamer. Ik heb toen dankbaar gebruik gemaakt van een koptelefoon met ruisonderdrukking maar wist al gauw niet meer waar het Noorden was. In juni was de straat klaar en ik gesloopt toen het Buurt Groenbedrijf begon met wilgentenen vlechten rondom verruimde plantvakken. Inmiddels heeft de Groen van Prinstererstraat voorrang gekregen op de Parkstraat. Daar worden net als in de Rivierenbuurt in Amsterdam wadi’s aangelegd, ver van mijn bed. Hier en daar gaan gebouwen water opvangen in tanks door de regenpijp af te koppelen – bij buurtcentrum de Lommerd ligt er al eentje – onder de grond, voor het Groen.
Zie https://mijnspijkerkwartier.nl/lokale-media/wijkkrant-spijkerkwartier-126-oktober-2023/4405 bladzijde 18 en 19
